PREMIO NILS HOLGERSSON 2003 (Bibliotecas de Suecia)
Zackarina vivía cos seus pais nunha casa á beira do mar. A casa era pequena, aínda que o mar era enorme. E no mar pódese un bañar, polo menos no verán. E xa era verán. E Zackarina queríase bañar. Pero había un problema. Non tiña permiso para bañarse soa, e a papá non lle apetecía baixar á praia…
Que lles importa verdadeiramente ás nenas e aos nenos? Que os maiores traballen moito, que non fagan cousas xuntos, que non os entendan… Porque hai tantas Zackarinas sufrindo soidade, incomprensión… Moitos lectores mozos sentiranse reflectidos neste relato; como tamén moitas nais e pais veranse retratados como os “animais estraños” que son, en palabras da protagonista.
